Kendime küçük bir ev yaptım, içime sindi.
Burdayım dedim yüksek sesle, bin kere kapım çaldı.
Dostlar elleri kolları dolu dolu geldi, kaldı, hasret giderdik, kucaklaştık, hafiflemiş gittiler.
Şimdi güzel bir ışıkta , kulağımda çok iyi bir şarkıyla ve üçüncü sigaramla duvarıma doğru bakıyorum.
Kapım her zaman açık değil.
Ama çalarsan açarım.
Açamazsam neden açamadığımı, ne zaman açabileceğimi söylerim.
Ve bilirsin ki, bazen kapının arkasından olsa bile, burada her zaman konuşabileceğin birisi vardır.
Artık buradayım.
Burada bana ait izler var.
Bu benden başkası olamaz.